• Актуальнае
  • Медыяправа
  • Карыснае
  • Кірункі і кампаніі
  • Агляды і маніторынгі
  • Рэкамендацыі па бяспецы калег

    Сны пра вяртаньне дадому і дзіцячыя вершы. Навіны Андрэя Кузьнечыка

    Колькасьць кніг, прачытаных палітвязьнем у Наваполацкай калёніі, набліжаецца да сотні. Працуе ён на дрэваапрацоўцы 6 дзён на тыдзень, але знаходзіць час і натхненьне на жартаўлівыя вершы, піша Свабода.

    Свабодавец Андрэй Кузьнечык у лістах з турмы турбуецца за сына, якога на лецішчы пакусалі «нейкія інсэкты», дасылае анэкдоты для дачкі і нагадвае жонцы, што яна для яго найпрыгажэйшая ў сьвеце.

    «Сны сьняцца ўсялякія рознажанравыя. Але адзін быў рэалістычны»

    У кожным лісьце Андрэй Кузьнечык дзеліцца сваімі снамі. У новых снах ён трапляе дахаты і думае, што так сабе і ўяўляў сваё вяртаньне. Але «непрыемна было пасьля гэтага зноў прачнуцца ў турме». Ці сьніць «нешта псыхадэлічнае са знаёмымі людзьмі» і «чарговы раз аказваецца ў гіпэрмаркеце-турме з судовай заляй».

    «Сны пасьля твайго падбадзёрваньня і трактоўкі пастараюся зноў пазапамінаць, хоць у самыя сэнсацыйныя дні нічога знакавага дакладна ня сьнілася…

    Сны сьняцца ўсялякія рознажанравыя. Але адзін сон быў рэалістычны: там я сядаў у мэтро „Шабаны“, доўга стаяў у чаргу ля касы, там „кэштаўся“, бо грошы памяняліся. Потым дома задуменна разважаў, што вось так доўга думаў, як яно будзе, і вось яно ўжо і наступіла — я дома і рэфлексую над першымі хвілінамі доўгачаканага стану ў філязофскім настроі. Ну як было не паверыць у рэальнасьць такога сну? Аж прачынацца раніцай было сумнавата ў сапраўднай рэальнасьці», — піша Андрэй.

    У кожным лісьце — жартаўлівы дзіцячы верш

    У палітвязьняў, якія атрымалі вялікія тэрміны зьняволеньня, за кратамі адкрываюцца новыя нечаканыя таленты. Цяпер былы палітвязень, які днямі вызваліўся, нашанівец Андрэй Скурко напісаў для свайго маленькага сына цэлую кнігу вершаў «Пра сланоў і барсучкоў», якая ўжо выйшла.

    Свабодавец Андрэй Кузьнечык на паштоўках з забаўнымі малюнкамі, якія яму дасылае жонка, таксама піша для сваіх дзетак Яніны і Мацьвея вершы. Вершаў на добрую кнігу ўжо набралася і ў Андрэя Кузьнечыка. Апошні ягоны верш быў пра мышаня.

    Па дахоўцы лупіць зьліва,

    Бы ламае піяніна.

    І ў маланкавым мігценьні

    Між страхоцьця і трымценьня

    Ў хату цень хвастаты ўскочыў

    Зь цемры вераб’інай ночы.

    Енк завесаў. Стогн масьніцаў.

    Лісьце ў шыбах мітусіцца,

    Шэпча вусьцішна: «Ня сьпі!»

    Цень прынюхаўся, абтросься

    І разявіў, падалося,

    Аж да столі пашчу:

    «Пі‑і»…

    …«Пі‑і?»

    Душа трымціць у пятках

    Праз малое мышанятка?!

    (А яно ўжо ў кут з абуткам

    Утачылася ціхутка)

    Не пасьпела разьвіднецца -

    Каўка грукаецца ў сенцы:

    «Прачынайцеся, трывога!

    Мышцы трэба дапамога!

    Сына-неслуха ні сьледу!

    Мо ім кот ужо пасьнедаў?»

    З шафы вуркнуў коцік сонны:

    «Што яшчэ за забабоны?

    Рацыён у нас не кепскі

    І бязь неслухаў суседзкіх.

    Хай не панікуе мышка:

    Вунь „абвешчанае ў вышук“,

    Сьпіць, накрыўшы пыску лапкай,

    Мышанё ва ўтульным тапку».

    Жонка Андрэя Алеся пасылае мужу шмат фатаздымкаў дзяцей, каб бацька бачыў, як яны растуць, сталеюць, а таксама дзіцячых малюнкаў. Бацька творчасьць сям’і заўсёды крытычна ацэньвае.

    «Ледзьве не забыўся пахваліць твайго шэдэўральнага жэўжыка, а таксама Янчынага шэдэўральнага ката-птаха.

    Перажываю з вашымі стасункамі з восамі — гэта ж надта балюча! Спадзяюся, Мацейку не яны ўджалілі, а не такі страшны камар — бр-р-р‑р, канечне! Я ў дзяцінстве, калі маліны ў лесе зьбіраў, уступіў у нейкае асінае кодла! Страшна ўспамінаць, колькі было страху і енку!», — успамінае і свае дзіцячыя перажываньні палітвязень.

    «Часам бываюць цікавыя нумары, але часьцей пуставатыя»

    Андрэй папрасіў сваякоў выпісаць шмат пэрыёдыкі. Часопіс «Маладосць» ён выпісвае «дзеля вершаў, а не партрэтаў аўтарак, як падумалі суседзі-сядзельцы», — удакладняе палітвязень. Чытае, акрамя літаратурна-мастацкіх часопісаў, шмат газэт. І як прафэсійны рэдактар, часам знаходзіць у іх і карысную інфармацыю.

    «Ня ведаю, ці дабраліся вы да таго лужка, пра які ў навінах расказвалі? А да 109‑й школы вы дакладна даберацеся, прынамсі Янечка. Дык „Вячэрні Мінск“ напісаў, што там цяпер дужа адметны кабінэт геаграфіі. Часам бываюць цікавыя нумары, але часьцей пуставатыя. Ці можаш скінуць мне загалоўкі якога-небудзь „Мінскага кур’ера“ — мо там яшчэ цікавей? Праўда, сумняваюся! А, і зірні яшчэ „Транспортный вестник“. Раней яны выстаўлялі цалкам на сайце „Мінсктрансу“. Там былі цікавыя часам навіны побач з інтэрвію зь перадавікамі», — дзеліцца сваімі ўражаньнямі Андрэй.

    «А можна ў вас знайсьці тыгра ў клетку?» — «У нас ёсьць тыгры толькі ў палоску»

    9‑гадовай дачцэ Яніне бацька дасылае жартаўлівыя анэкдоты.

    «Дырэктар заапарку тэлефануе ў Афрыку: „А ці можна ў вас знайсьці тыгра ў клетку?“

    — Алё, у нас ёсьць толькі тыгры ў палоску».

    ***

    «Васіль, а ў цябе калі прафэсійнае сьвята?

    — 8 жніўня, дзень афтальмоляга, і 13 жніўня — дзень чыгуначніка.

    — Кім жа ты працуеш?

    — Вочкі ў дзьверы ўстаўляю».

    ***

    «Ня бойцеся, гэтыя павукі і зьмеі не ядавітыя і ніяк ня могуць пашкодзіць вашаму здароўю.

    — А як жа інфаркт?».

    На дадзены момант ў няволі застаюцца 33 прадстаўнікі медыя

    Коллеги в тюрьмах. Напишите им письмо поддержки АКТУАЛЬНЫЕ АДРЕСА

    Чытайце яшчэ: 

    «Кіраўніцтва расцаніла сыход Дзімы як асабістую здраду». Да 40-годдзя Дзмітрыя Семчанкі — невядомыя факты з яго жыцця

    Пять приложений для ведения заметок

    Выданне The New York Times можа цалкам «знішчыць» ChatGPT і іншыя нейрасеткі

    Самыя важныя навіны і матэрыялы ў нашым Тэлеграм-канале — падпісвайцеся!
    @bajmedia
    Найбольш чытанае
    Кожны чацвер мы дасылаем на электронную пошту магчымасці (гранты, вакансіі, конкурсы, стыпендыі), анонсы мерапрыемстваў (лекцыі, дыскусіі, прэзентацыі), а таксама самыя важныя навіны і тэндэнцыі ў свеце медыя.
    Падпісваючыся на рассылку, вы згаджаецеся з Палітыкай канфідэнцыйнасці