У Гародні абдыўся прэс-клуб для мясцовых журналістаў і актывістаў

Прэс-клуб арганізаваны грамадзянскай кампаніяй «Будзьма беларусамі» і меў назву «Калі цябе няма ў інтэрнэце, ты не існуеш”.

У якасці спікераў удзельнічалі галоўны рэдактар інтэрнэт-часопіса пра Мінск CityDog.by Сяргей Сахараў (ён не змог прыехаць у Гародню і быў на скайп-сувязі), галоўны рэдактар Hrodna.life Аляксей Шота, лідарка грамадскага аб‘яднання раварыстаў «ВелаГродна» Юлія Каляда і я, карэспандэнт “Газеты Слонімскай”, Мікіта Пастухоў. Таксама ў дыскусіі бралі ўдзел гродзенскія грамадскія актывісты і журналісты. 

Пасля заканчэння чатырохгадзіннага прэс-клуба аўтар гэтых радкоў задаў некалькі пытанняў каардынатару па рэгіёнах грамадзянскай кампаніі «Будзьма беларусамі«і вядомай грамадскай актывістцы Анастасіі Дашкевіч.

— Наста, як, на Ваш погляд, выглядае сітуацыя з грамадскай дзейнасцю ў рэгіёнах?

— Мне здаецца, што ў нас уся краіна — адзін суцэльны рэгіён, дзе ў цэлым усюды ёсць куды імкнуцца. Я не магу сказаць, што ў Беларусі моцная грамадзянская супольнасць. Ні ў Мінску, ні ў Гродна, ні ў Слоніме, ні ў Слуцку. І для гэтага адбываюцца падобныя сустрэчы, каб СМІ ведалі, чым жывуць актывісты, што ім патрэбна. А актывісты мусяць распавядаць пра сабе і тлумачыць, чаму пісаць пра іх — гэта выгодна як для СМІ, так і для краіны ў цэлым. Я не магу сказаць, што ёсць горад, дзе слабая грамадзянская супольнасць, а ёсць — дзе моцная. Мы паўсюль самі становімся аўтарамі тых пераменаў, што адбываюцца ў краіне.

— Як Вы думаеце, адбудуцца змены ў незалежнай прэсы пасля сустрэчы Аляксандра Лукашэнкі з Іосіфам Сярэдзічам?

— Я спадзяюся, што ахвяра Сярэдзіча чагосьці каштавала, таму што многія людзі яго падтрымалі, але некаторыя не. І я вельмі спадзяюся, што гэта рэпутацыйная ахвяра дасць плён. Калі незалежная прэса павінна з‘явіцца ў шапіках, яна таксама павінна разумець, што, магчыма, гэтаму  будзе ліміт — як пачалося, гэтак жа можа і скончыцца. І мы павінны адпрацаваць на ўсе 100 адсоткаў, выкарыстаць сітуацыю. І калі якая-небудзь газета раптам зноў знікне з шапікаў, чытач скажа: «А дзе мая газета, што я чытаў?» Вось гэтага трэба дасягнуць, знайсці ўдзячнага чытача.

P.S.

Праз Насту Дашкевіч я перадаў папяровы нумар “Газеты Слонімскай” яе мужу, лідару “Маладога Фронта” Змітру Дашкевічу. Але невядома, ці паспеў Зміцер яго прачытаць, бо раніцой 10 сакавіка палітык быў затрыманы.

Фота Змітра Мацыяка