Следчы камітэт распачаў спецвытворчасць у дачыненні да журналіста Уладзіміра Хільмановіча

Журналіста і праваабаронцу Уладзіміра Хільмановіча вінавацяць паводле частак 1 і 2 артыкула 361–4 Крымінальнага кодэкса і прапануюць з’явіцца ў Гродзенскае абласное ўпраўленне Следчага камітэта.

Уладзімір Хільмановіч. Фота: hpravy.org

Пра гэта 13 сакавіка 2024 года паведаміў тэлеграм-канал «Специальное производство. Официально».

Запрашэнне праз афіцыйны тэлеграм-канал мае фармальны характар: Уладзімір Хільмановіч ужо некалькі год знаходзіцца за межамі Беларусі, бо быў вымушаны пакінуць краіну праз пераслед за грамадскую і прафесійную дзейнасць. Следчыя органы пра гэта ведаюць, а спецыяльная вытворчасць якраз і прадугледжвае завочны разбор судовых спраў — без удзелу фігурантаў.

З афіцыйнага паведамлення вынікае, што Уладзіміра Хільмановіча вінавацяць у «садзейнічанні экстрэмісцкай дзейнасці». У ягонай справе фігуруюць дзве часткі адпаведнага артыкула:

• частка 1 артыкула  361–4 — вярбоўка, іншае ўцягванне асобы ў экстрэмісцкую дзейнасць, навучанне, а таксама іншае садзейнічанне экстрэмісцкай дзейнасці;
• частка 2 артыкула 361–4 — тыя ж дзеянні, здзейсненыя паўторна ці групай асоб па папярэдняй змове альбо на пасадзе з выкарыстаннем сваіх службовых паўнамоцтваў.

Паводле гэтага абвінавачання журналісту пагражае абмежаванне волі да 5 гадоў альбо зняволенне тэрмінам да 7 гадоў.

Напрыканцы лістапада 2023 года, ужо ў адсутнасць журналіста ў Беларусі, следчыя наклалі арышт на мэблю і побытавую тэхніку ў кватэры, дзе Хільмановіч зарэгістраваны ў Гродне. Праз тыдзень, 1 снежня, следчыя прыйшлі таксама ў кватэру жонкі Уладзіміра Хільмановіча, дзе ён жыў з 2014 па 2021 год. Тут правялі ператрус, забралі працэсар камп’ютара, старое пасведчанне, 25 кніг, музычны дыск, паштовыя маркі, канверты, паштоўкі, буклеты, значкі, газеты. У кватэры жонкі сілавікі таксама арыштавалі побытавую тэхніку.

Следчы Камітэт паведамляе, што спецыяльная вытворчасць распачатая і ў дачыненні да яшчэ аднаго гарадзенца — Сяргея Верамеенкі, былога ўладальніка крамы «Адметнасць», якая гандлявала сувенірнай прадукцыяй у нацыянальным стылі. Супраць яго высунутае такое самае абвінавачанне, як і супраць Уладзіміра Хільмановіча (часткі 1 і 2 артыкула 361–4 Крымінальнага кодэкса).