Што з беларускай літаратуры пачытаць узімку?

Выява: PALATNO

«Новая зямля» (Якуб Колас)

У эпічнай паэме «Новая зямля» Якуба Коласа раскрываюцца тэмы, якія застаюцца акуальнымі да сённяшняга дня. У кнізе апісваецца жыццё беларускай вёскі, традыцыі беларускага народа і, вядома, прыгажосць роднага краю.

У кнізе закранаюцца шэраг тэм: ад любові да радзімы і мары пра зямлю да справядлівасці і гармоніі чалавека з прыродай. Якуб Колас напісаў паэму багатай і маляўнічай беларускай мовай. У «Новай зямлі» шмат пейзажных замалёвак, а героі раскрываюць пачуцці і характары, у якіх чытач можа знайсці штосьці ўласцівае і яму.

«Новая зямля» дапаможа вам больш зразумець беларускую культуру і наш менталітэт. Твор ідэальна падыходзіць для зімовага чытання!

«Чорная панна Нясвіжа» (Аляксей Дудараў)

Гістарычная п’еса ад Аляксея Дударава «Чорная панна Нясвіжа» перанясе чытача ў эпоху магутных князёў. Але вы прачытаеце не толькі пра князёў, а пра каханне, здрады і фатальнасць лёсу.

Твор заснаваны на адным з самых вядомых беларускім паданні — пра Чорную панну Нясвіжа. Падзеі твора разгортваюцца ў нясвіжскім замку. Асноўная інтрыга — трагічны лёс маладой жанчыны, якую зажыва замуравалі ў сценах замка па загадзе князя. Гісторыя напоўненая асабістай драмай герояў, так і канфліктамі, звязанымі з грамадскімі нормамі.

У п’есе гераіня Чорная панна выступае як сімвал чыстага, але фатальнага кахання, якое не вытрымала жорсткіх сацыяльных канфліктаў. Радзівілы — гэта не проста гістарычныя фігуры, а сімвал сапраўднай моцнай улады, якая часам знішчае ўсіх, хто стаіць на шляху.

Як перажыць зіму камфортна? Карысныя парады

«Сцюжа» (Васіль Быкаў)

Кароткая аповесць «Сцюжа» ад Васіля Быкава раскрывае тэмы маральнага выбару, чалавечай годнасці і самотнага змагання чалавека з абставінамі, якія здаюцца мацнейшымі за яго. Гэты твор з’яўляецца класічным прыкладам прозы Быкава, дзе героі стаяць перад цяжкім маральным выбарам у экстрэмальных умовах.

Па сюжэце галоўны герой, партызан Андрэй, пасля няўдалага задання вяртаецца ў родную вёску, каб схавацца і перачакаць зіму. Яго ўцёкі не застаюцца без увагі. Герой трапляе ў пастку: ён знаходзіцца паміж акупацыйнымі ўладамі і мясцовымі жыхарамі, якія баяцца выдаць сябе сувяззю з партызанам.

Кніга ідэальна падыходзіць для зімовага вечара. Назва «Сцюжа» падкрэслівае не толькі зімовы холад, у якім апынуўся галоўны герой, але і яго эмацыянальны стан — адчуванне адзіноты і пустэчы. Зімовыя краявіды ствараюць цяжкую і даволі змрочную атмасферу. Таму калі вы хочацца глыбокай драматургіі, моцных эмоцый і бескампраміснай зімы, то чытайце гэту аповесць Васіля Быкава.

Зборнік «Вянок» (Максім Багдановіч)

Зіма — гэта не толькі час для сур’ёзных раздумаў з кнігай Быкава, але час спакою і рэфлексіі з лірыкай Максіма Багдановіча. Калі вам хочацца адчуць беларускую паэзію, якая ператварае прыродныя з’явы ў нешта глыбока чалавечае і жывое, то вам падыдзе зборнік вершаў «Вянок». «Вянок» — адзіны пажыццёвы зборнік вершаў Багдановіча.

Багдановіч не толькі паказваў прыгажосць роднай зямлі і пісаў вершы пра прыроды. Сярод тэмаў, якія ён даследаваў як паэт, — любоў да радзімы («Пагоня»), каханне («Я хацеў бы спаткацца з Вамі на вуліцы…»), фальклорныя матывы («Слуцкія ткачыхі»). А вось адзін з вядомых вершаў Багдановіча «Зімой»:

Здароў, марозны, звонкі вечар!

Здароў, скрыпучы, мяккі снег!

Мяцель не вее, сціхнуў вецер,

I волен лёгкіх санак бег.

Як мары, белыя бярозы

Пад сінявой начной стаяць,

У небе зоркі ад марозу

Пахаладзеўшыя дрыжаць.

Вільготны месяц стуль на поле

Празрысты, светлы стоўп спусціў

I рызай срэбнаю раздолле

Снягоў сінеючых пакрыў.

Ўзрывайце ж іх санямі, коні!

Звіні, вясёлых бомаў медзь!

Вакол лятуць бары і гоні,

Ў грудзях пачала кроў кіпець.

«Нельга забыць» (Уладзімір Караткевіч)

«Нельга забыць» — адно з найбольш пранікнёных і кранальных апавяданняў Уладзіміра Караткевіча. Твор раскрывае не толькі тэму барацьбы, але і чалавечай душы, здольнасці да міласэрнасці і шчырасці ў найцяжэйшыя часы.

Апавяданне паказвае жахі і трагедыі, якія застаюцца ў чалавечай памяці назаўсёды. Назва твора паказвае чытачу немагчымасць забыць жахлівыя моманты, але адначасова яна і пра патрэбу памятаць, каб не дапусціць падобных трагедый у будучыні. Нават у экстрэмальных умовах героі твора захоўваюць здольнасць спачуваць і дапамагаць іншым. Караткевіч уласціва тонка перадае атмасферу беларускай вёскі, яе людзей і традыцыі. Праз гісторыю герояў ён выказвае шчырую любоў да сваёй зямлі.