Багаты рэгіён

Сайт «Медиа-Полесье» знаходзіцца на вядучых пазіцыях у рэйтынгу рэгіянальных онлайн-СМІ краіны, мае каля 13 тысяч наведнікаў у суткі. Пра сваю каманду і сакрэты поспеху заснавальніца і рэдактар партала Святлана Гарда распавяла сайту Беларускай асацыяцыі журналістаў.

Как после рождения ребенка не выпасть из ритма профессиональной жизни и каково это — быть в долговременном романе со своей редакцией — рассказала журналистка «Салідарнасці» Татьяна Гусева.

 “Час спагадлівым не бывае” — так назваў сябра ГА "БАЖ" і Саюза беларускіх пісьменнікаў са Слоніма Сяргей Чыгрын сваю апошнюю кнігу, якую выдаў акурат пад занавес 2016 года. Гэта была яго чацвёртая, выдадзеная за год, кніга. Чытаю яе спераду назад і ззаду наперад ужо амаль месяц, чапляе.

Як звязаныя вялікія карупцыйныя схемы і крадзёж курэй, як разгледзець прыгажосць беларуса і чаму Мінск не лепшы за Вілейку. Пра гэта расказала журналістка "Край.бай" з Маладзечна Кацярына Сушко, якая пасля вучобы ў Вільні свядома абрала жыццё ў рэгіёне.

Сёлета рэгіянальны партал Край.бай адзначыў пяць год працы. Kraj.by друкуе навіны з Маладзечна, Вілейкі, Мядзеля, Браслава, Глыбокага, Пастаў, Докшыц. Як сайт збіраў сваю аўдыторыю, як выжываць і развівацца ў беларускіх умовах і ў чым адметнасць рэгіянальных медыя расказвае галоўны рэдактар партала Святлана ЦІШКО.

Сёлета 3 жніўня выходзіць з друку 1000-ы нумар “Газеты Слонімскай”, які змяшчае ў сабе яшчэ і 622-і нумар газеты “Аддушына”. Напярэдадні выхаду юбілейнага нумара аўтар гэтых радкоў звярнуўся да калегаў з пытаннем пра іх удзел у вытворчасці і распаўсюдзе нашага друкаванага прадукту. Пытанне — кожнаму сваё.

«На сустрэчы з Лукашэнкам мяне абкружылі, нібыта я тэрарыстка». Тамара Шчапёткіна з Бярозаўшчыны распавяла baj.by пра свой няпросты лёс журналіста.

Перш чым стаць журналісткай, Ларыса Шчыракова працавала настаўніцай у школе, узначальвала грамадскую арганізацыю “Талака”. 8 гадоў таму яна ўзяла ў рукі відэакамеру, каб атрымаць новыя ўражанні і засвоіць прафесію аператара. Паступова Ларыса ўцягнулася ў журналістыку, без якой не ўяўляе свайго цяперашняга жыцця.

Журналіст, літаратуразнаўца са Слоніма Сяргей Чыгрын сёння загадвае літаратурнай часткай Слонімскага драмтэатра, выступае з артыкуламі ў рэспубліканскім выданні “Новы час”, беластоцкай “Ніве”, у электронных СМІ, друкуецца ў літаратурных і краязнаўчых выданнях. Акрамя гэтага, штогод выдае па некалькі кніг літаратурна-краязнаўчай тэматыкі, альбо творчую спадчыну беларускіх пісьменнікаў ХХ стагоддзя. Прапануем вашай увазе гутарку з Сяргеем Чыгрынам пра час, пра нас у ім, пра творчасць і пра тое, навошта ўсё гэта патрэбна.

Без Анатоля Гатоўчыца немагчыма ўявіць гомельскую журналісцкую супольнасць. Цяжка знайсці ў вобласці журналіста, які праехаў бы столькі кіламетраў па Гомельшчыне ў пошуках цікавых матэрыялаў, як гэта рабіў і робіць герой нашай публікацыі. Калі Аляксандр Лукашэнка яшчэ не быў прэзідэнтам, Анатоль Гатоўчыц ужо меў вышэйшую ўзнагароду беларускага журналіста — ганаровую грамату Вярхоўнага Савета БССР.

143 тысячы згадак прозвішча ў пошукавіку Google. Больш за 30 выйграных справаў у Камітэце ААН па правах чалавека. Бацька чатырох сыноў. Гэта факты пра гомельскага праваабаронцу і сябра ГА «Беларуская асацыяцыя журналістаў» Леаніда Судаленку.

Неад’емная частка нашай прафесіі – гэта новыя знаёмствы і сустрэчы з людзьмі, якія становяцца героямі газетных артыкулаў, тэле- і радыёперадач. Мы радуемся, калі журналісцкі лёс зводзіць нас з цікавымі асобамі, пра якіх хочацца распавесці. Вось толькі ці часта мы заўважаем, што сярод нашых калег таксама ёсць вельмі неардынарныя людзі?

В наше время регистрация новых общественно-политических изданий в Беларуси – явление настолько редкое, что сродни природной аномалии. Тем не менее, примеры есть, один из них — газета «УзГорак» в Могилевской области.

Сяргей здымае тое, што не прынята, і тое, што пад нагамі, але чаго ніхто не бачыць. Дакументуе эпоху — не столькі дзеля сябе, колькі дзеля нашчадкаў. Ён жыве не ў Мінску і стаіць крыху асобна ад усіх сталічных фатографаў. Але нягледзячы на гэта, яго працу заўважаюць і за межамі Беларусі. Цяпер Сяргей жыве ў Маладзечне. Шмат ездзіць па вёсках. Ашмяншчына, Астравеччына, Смаргоншчына, Валожыншчына, Вілейшчына добра вядомыя фатографу яшчэ са студэнцкіх часоў, калі ён захапляўся краязнаўствам.