Святлана Калінкіна: Мне рана заседжвацца на адным месцы. Кожны чалавек хоча зарабляць больш, а не менш

«Наша Ніва»: Што стала вырашальным штуршком у вашым рашэнні сысці з «Народнай волі»?

Святлана Калінкіна: Цяжка сказаць, тут шмат усяго ў комплексе. Хочацца паспрабаваць штосьці новага. Мне здаецца, што я заседзелася ў «Народнай волі». Дванаццаты год – гэта немалы тэрмін. Я хачу паспець паспрабаваць сябе ў новых праектах.

«НН»: Ходзяць меркаванні, што ваша рашэнне магло быць прадыктавана кепскай фінансавай сітуацыяй у «Народнай волі».

СК: Не зусім так. У «Народнай волі» заробкі выплачваюцца, ніякіх затрымак няма. Я не магу сказаць, што такая ўжо кепская фінансавая сітуацыя. Але зразумела, што кожнаму чалавеку хочацца зарабляць больш, а не менш, чым ён меў раней. Гэта не звязана выключна з цяжкой матэрыяльнай сітуацыяй, а з тым, што ў мяне ёсць прапановы лепшага класа.

«НН»: Якія свае галоўныя заслугі вы бачыце за перыяд працы ў «Народнай волі»?

СК: Не ведаю наколькі гэта маё дасягненне, але за апошнія дзесяць гадоў «Народная воля» стала больш вытрыманай. Нельга сказаць, што газета ва ўсіх выпадках крытыкуе ўладу. Газеце ўдалося дыстанцыявацца і назіраць за тым, што адбывецца ў Беларусі, збоку. Гэта правільна і гэта важна. У гэтым галоўная місія СМІ: быць менш заангажаваным назіральнікам.

Калі гаварыць пра свае асабістыя дасягненні, то з маіх аўтарскіх калонак у «Народнай волі» пачаўся росквіт аўтарскіх калонак у беларускай журналістыцы. Цяпер яны папулярныя. Іх выкарыстоўваюць многія выданні і сайты. Хаця я сама, шчыра кажучы, пачынала гэтую працу з‑пад палкі. Маё адкрыццё, што людзі шукаюць у СМІ не толькі навіны, але і эмоцыі. І эмоцыі яны шукаюць нават можа больш, чым сухія факты.

«НН»: То бок перыяд у «Народнай волі» вы разглядаеце выключна пазітыўна?

СК: Гэта былі для мяне цікавыя, важныя гады. Я ўдзячна калектыву «Народнай волі», ён такі збіты. Ён не пачаўся з мяне, на мне і не скончыцца. Але мяне добра і цёпла там прынялі, са слязьмі на вачах праводзілі. Я насамрэч не развітваюся з калектывам. Мы дамовіліся, што я буду нешта пісаць, прысутнічаць на старонках газеты. Але мне яшчэ рана заседжвацца на адным месцы.

«НН»: А на каго пакінулі свае абавязкі?

СК: Там ёсць Іосіф Паўлавіч [Сярэдзіч – «НН»]. Ёсць два намеснікі галоўнага рэдактара [Марына Коктыш і Марыя Эйсмант – «НН»]. Яны іх падзеляць паміж сабой. Нікога на маё месца пакуль не ўзялі.

«НН»: Можа, прыадкрыеце сакрэт, што за новая праца ў вас? Гэта аўтарскі праект ці далучэнне да іншага СМІ? Можа, праца ўвогуле не звязаная з журналістыкай?

СК: Гэта будзе праца ў галіне СМІ. Больш канкрэтна я нічога пакуль не хачу казаць, бо кажуць, што гэта кепскі знак раней часу расказваць пра свае планы.