• Актуальнае
  • Медыяправа
  • Карыснае
  • Кірункі і кампаніі
  • Агляды і маніторынгі
  • Рэкамендацыі па бяспецы калег

    Творчая сустрэча са Святланай Алексіевіч. Відэа анлайн-трансляцыі

    13 лютага ў межах канферэнцыі “Медыя Беларусі: выклікі і шанцы” ў Мінску прайшла творчая сустрэча з нобелеўскай лаўрэаткай па літаратуры 2015 года Святланай Алексіевіч.

    Некаторыя выказванні Святланы Алексіевіч з гэтай сустрэчы апублікавала «Наша Ніва».

    Лукашэнка пастарэў, яго энергетыка ўпала, а народ паразумнеў.

    Мы аказаліся запозненай нацыяй, а цяпер яшчэ і паняволенай.

    У нас няма іншых ідэй, акрамя нацыянальнай, але і яна не такая, як у Польшчы і Чэхіі.

    Прасветленая частка — яна мізэрна малая. Як напісаў Акудовіч, «агеньчыкі сярод цемры».

    Эліта засяродзілася на моўнай траўме, і гэта было незразумела насельніцтву, і толькі цяпер праз 25 гадоў нешта змянілася ў моўным сэнсе. Моладзь стала гаварыць па-беларуску, сталі моднымі вышыванкі.

    [Апазіцыі] трэба мець светапогляд, а не проста, што «Лукашэнка кепскі».

    Не гэтыя людзі [з дэмакратычнай апазіцыі] возьмуць уладу, уладу возьмуць зусім іншыя людзі, якіх мы нават не адрозніваем у тлуме. І дай бог, каб гэта былі людзі без Трампа ў галаве.

    Мы з Бялкоўскім спрачаліся пра Абаму. Ён лічыць, што Абама быў слабы чалавек. Я тое самае чула ва ўсім свеце. Але для мяне Абама быў тып палітыка будучыні. Які стаіць не на пазіцыі сілы, а на пазіцыі каштоўнасці іншага, каштоўнасці чалавечага жыцця.

    Мы, людзі эпохі войнаў і рэвалюцый, людзям наступных эпох будзем здавацца варварамі.

    Дэмакраты паўтараюць мантры, як шаман, у якога ўжо няма сіл.

    Адукацыя — самае слабае наша звяно.

    Паўдабра не існуе. Ёсць або дабро, або зло.

    Я ў маладосці найбольш любіла чытаць філосафаў. Асабліва французскіх філосафаў. І рэлігійную літаратуру любіла чытаць — Меня, Шмемана.

    Чытаю нашу журналістыку — расійская мацнейшая, чым беларуская — і бачу, як паўтараюць тыя самыя думкі, толькі нанізваюць трохі іншыя факты.

    Я заўсёды прыходзіла да чалавека як да сябра.

    Я не народнік па перакананнях.

    У журналістыцы я шукаю новую думку.

    Андруся Горвата мне шалёна цікава чытаць.

    Летуценні на кухні і былі прычынай нашага паражэння, бо мы не ведалі рэальнага становішча.

    Рэч не толькі ў страху. Людзі не бачаць у нашай апазіцыі пунктаў апоры.

    Як быць шчаслівым у трывожны час? Закахацца. А яшчэ радаваць можа дзіця, прырода.

    Абывацель — вечная фігура, шэрая маса. У вёсцы гэта селянін, які вельмі цяжка працуе, і ўся энергія сыходзіць на выжыванне. Настаўнік, доктар, інжынер — рэдка сустрэнеш чалавека думаючага. Да рэвалюцыі інтэлігенцыя ў вёсцы была мацнейшай. Па-мойму, у Расіі тое самае. І вылезці з гэтага вельмі цяжка. Вось мы запрасілі Вольгу Седакову, і я сядзела і думала, вось яны асколкі сапраўднай расійскай інтэлігенцыі.

    Я ў палітыку не пайду, я заўжды буду пісьменніцай. А сапраўднае пісьменніцтва забірае цябе цалкам. Быць добрым пісьменнікам — гэта ўсё жыццё.

    Я доўга збіраю матэрыял, і толькі на пяты-шосты год знаходзяцца сілавыя лініі.

    Я нядаўна Чалага чытала, вельмі спадабалася мне.

    У нас праблема, што на чале ніводнай справы няма моцных асобаў. Быў даволі цікавы Мілінкевіч, але і яго зламалі.

    Выпрабаванне лагерамі вытрымалі лепш, чым выпрабаванне далярам.

    У нас імператарскае прэзідэнцтва з дамешкам сацыялізму.

    З людзьмі пачынаеш гаварыць — у іх каша ў галаве.

    Дай бог сіл Украіне. Калі вы адарвяцеся ад савецкага мінулага, то і на нас гэта паўплывае.

    Майдан — на антырасійскім быў замяшаны. Калі б не было антырускага, Майдану б не было.

    Пазняка не хапіла, ён аказаўся вельмі вузкім чалавекам. Яму трэ было быць тут, і разам з народам прайсці гэты шлях. А [не] з‑за мяжы даваць парады, ва ўсіх бачыць правакатараў…

    Мой бацька быў камуніст да канца жыцця. Прасіў партбілет пакласці ў труну.

    Мы не ведаем, хто мы.

    Нянавісць нас не ўратуе. Нас уратуе разуменне.

    Людзі разумнейшыя і за ўладу, і апазіцыю, бо яны наездзіліся [па свеце] і чытаюць.

    Чытач, якому я на кніжным кірмашы падпісвала кнігу, сказаў мне: «Я ніколі з такой радасцю не стаяў у чарзе. Я сыходжу з пачуццем, што я не адзін».

    Мы будзем бачыць эфект травы. Людзі, у якіх улада, многае могуць зрабіць, але не могуць спыніць час.

    Мы — посткаланіяльная краіна. А ахвяра — гэта небяспечная істота. Але нацыю нельга пабудаваць на крыўдзе. Яе трэба будаваць на самапавазе.

    У Беларусі пакуль усё пранізана савецкім.

    Пагавары з любым айцішнікам, і робіцца ясна. Праз 10 гадоў тое, у чым мы капаемся сёння, стане зусім нецікавым. Занадта паскорыўся час.

    Я зайшла ў Маскве ў краму. У нас у Мінску выбар лепшы. Я так і сказала. А мне расійская жанчына, якая пачула, кажа: «Гэта Абама вінаваты».

    Давайце рабіць з сябе сучасных людзей.

    Самыя важныя навіны і матэрыялы ў нашым Тэлеграм-канале — падпісвайцеся!
    @bajmedia
    Найбольш чытанае
    Кожны чацвер мы дасылаем на электронную пошту магчымасці (гранты, вакансіі, конкурсы, стыпендыі), анонсы мерапрыемстваў (лекцыі, дыскусіі, прэзентацыі), а таксама самыя важныя навіны і тэндэнцыі ў свеце медыя.
    Падпісваючыся на рассылку, вы згаджаецеся з Палітыкай канфідэнцыйнасці