Творчая вечарына Міколы Ільючыка прайшла ў Лунінцы
Мікола Ільючык, сябра ГА “БАЖ” і Саюза беларускіх пісьменікаў, з нагоды свайго 50-годдзя сабраў на літаратурную сустрэчу калег і аднадумцаў.
Мікола Ільючык працуе карэспандэнтам газеты “Информ-прогулка”. Чатыры гады – у штаце, а раней быў пазаштатным аўтарам, бо асноўная яго прафесія – выратавальнік.
Яго першыя вершы пабачылі свет яшчэ ў юнацтве, прычым у рэспубліканскіх выданнях. І так усё жыццё – з алоўкам і блакнотам.
На сённяшні дзень свет пабачылі зборнікі твораў Міколы Ільючыка: “Ці жыве душа” (2004), “Шматкроп’е кропель” (2006), “Роспач і надзея” (2007), аповесць “У памяти в долгу” . Ён таксама з’яўляецца аўтарам дзіцячай кнігі “Цуд на Каляды”. Друкаваўся ў шэрагу калектыўных зборнікаў, у тым ліку ў “Жырандолі”.
З вуснаў прысутных гучалі добрыя словы і пажаданні на адрас юбіляра. У віншаванні ад ГА “БАЖ” Святлана Гарда адзначыла, что на карце раёна бадай што не застолася кропкі, куды б не зазірнуў журналіст Мікола Ільючык. Праблемы простых людзей, лёсы палешукоў – аснова яго творчасці. Акрамя таго, ён выдатны фотажурналіст. Дзякуючы фотаздымкам Міколы можна вывучаць не толькі гісторыю рэгіёна, але і адчуць сябе часткай сусвету, трапіць у розныя краіны і даведацца пра адметнасці жыцця ў іх.
На вечарыне гучалі шматлікія творы ў выкананні аўтара, і таксама песні. Жонка Міколы Раіса, з якой яны выхавалі трох сыноў, піша музыку да твораў мужа і пранікнёна выконвае песні пад гітару.
Дарэчы, вынікам сумеснай працы Міколы і Раісы Ільючыкаў сталі два музычныя дыскі: “Мелодыі душы” і “Ад зямлі да неба”.
Пра што яшчэ марыць залаты юбіляр, калі пабудаваны дом і пладаносіць сад, побач любімая жанчына, а тры сыны радуюць поспехамі бацькоў?
– Выдаць кнігу – зборнік прозы пад назвай “Верагоднасць цуду”, які завіс у выдавецтве “Мастацкая літаратура”, – гаворыць пра адно з жаданняў Мікола.
А пра астатняе ўсё зразумела з гэтых радкоў:
Заплача ў скрусе душа,
А слёзы ўпадуць на паперу
Радком вершаваным,
Каб нейкага зноў суцяшаць,
Праводзіць праз змрок недаверу,
Змагацца з шыхтамі заганаў
І тых, хто ўпаў, паднімаць.