Украінская журналістка сабрала на патрэбы ВСУ каля 187 тысяч еўра… праз данаты за свае эратычныя фота

«Дзяўчына, якая манетызуе сваю сэксуальнасць, не абавязкова беспрацоўная»

Я працую ў журналістыцы. Дзе менавіта, не скажу, але ў самавітым выданні. Гэта якраз тое, што заўсёды падкрэсліваю: калі дзяўчына паказвае сябе голай ці манетызуе сваю сэксуальнасць, гэта не азначае, што яна абавязкова беспрацоўная ці нічога больш не ўмее, прапалая і нерэалізаваная. Многія ганарацца тым, што працуюць мазгамі і не «гандлююць сваім целам». Але я не бачу праблемы ў тым, што я разумная, але ў той жа час паказваю сваё цела.

Тэранліфанс (ад слоў тэрытарыяльная абарона і Only­Fans) запусцілі дзве дзяўчыны: кіяўлянка і беларуская (якая пераехала ў Кіеў), абедзве Насці і абедзве пачалі валанцёрыць з пачатку поўнамаштабнай вайны. Цяпер у супольнасці каля 40 удзельнікаў, дзясятая частка якіх мужчыны. Ініцыятыва прапануе рабіць донаты не толькі ў фонды, якія збіраюцца на патрэбы вайскоўцаў, але і тым, якія дапамагаюць грамадзянскім, перасяленцам, жывёлам.

Не ўпэўнена, што мае калегі ведаюць аб маім удзеле ў «Тэранліфанс». Яны нават пісалі аб праекце, але размаўлялі з іншымі ўдзельнікамі, мяне ніхто не пытаўся. Таму я думаю, што яны не ведаюць. А калі ведаюць, дык не паказваюць. Ды і я пакуль не гатова адкрыта казаць аб гэтым з калегамі.

«Калі з’явіўся «Тэранліфанс», я якраз даследавала сваю сэксуальнасць»

Я далучылася да праекту, калі яму было два дні. І раней думала аб тым, што было б прышпільна, калі б дзяўчаты, якія зарабляюць на Only­Fans, перадавалі б гэтыя грошы на ВСУ. Уласна, як куча іншых людзей і бізнэсаў, якія аддаюць войскі частка свайго прыбытку.

А потым выпадкова ўбачыла ў Twit­ter гэты праект і падумала: «О, прыкольна, ідэя з эратычнымі фота і данатамі выгарэла». Вырашыла далучыцца. Я тады не магла інакш дапамагаць, акрамя як інфармацыйна, так што гэта было выйсце для мяне.

Я спакойна сябе адчуваю, калі аголена. У той жа час, раней я амаль не рабіла эратычных фота. Гэта магло быць да 20 здымкаў за многія гады, якія я дасылала сваім хлопцам. Не было такога, каб я выслала незнаёмаму чалавеку ці выклала ў публічны доступ. Але і прадузятасці ў мяне на гэты конт няма.

Так супала, што ў момант, калі з’явіўся Тэранліфанс, я як раз даследавала сваю сэксуальнасць, таму для мяне гэта быў патэнцыйна цікавы досвед.

«Дзякуючы OnlyFans магу сама даножыць на войска вялікія сумы»

Да таго, як я далучылася да «Тэранліфанса», акаўнта на Only­Fans у мяне не было. Ён з’явіўся недзе ў красавіку, таму што многія мужчыны хацелі таксама дапамагчы мне асабіста. Не для войска, а менавіта мне заданаціць, нешта накшталт чаявых. І на Only­Fans гэта вельмі зручна рэалізаваць, таму я завяла акаўнт. Потым ён нечакана стрэліў — і я працягнула весці.

Only­Fans — платформа, на якой можна размяшчаць кантэнт праз паслугу платнай падпіскі. Ёю карыстаюцца музыканты, інструктары па фітнесе, повары, работнікі сэкс-індустрыі. Гэта сацсетка, дзе можна публікаваць фота і відэа аголеных людзей без цэнзуры — і эротыку, і парнаграфію.

На акаўнце можна публікаваць толькі свае фота. Для верыфікацыі платформа патрабуе пашпарт, фота сябе з пашпартам, адрасы фактычнага пражывання. Фатаграфіі з удзелам іншых могуць быць выдаленыя з акаўнта, калі яны не верыфікуюцца.

Карыстальнікі, якія ствараюць кантэнт самі вызначаюць кошт. Сэрвіс бярэ камісію ў памеры 20%.

Увесну 2022-го Only­Fans першым ва Украіне пачаў плаціць «падатак на Google» (згодна з ім, замежныя кампаніі, якія не зарэгістраваны ва Украіне, але маюць тут карыстачоў, павінны плаціць ПДВ у памеры 20%) і ўжо прынёс украінскаму бюджэту больш за 600 тысяч даляраў.

На Only­Fans можна дастаткова добра зарабіць, калі ўкладваць у гэта свае сілы. І з яго дапамогай я магу сама данаціць на войска дастаткова вялікія сумы. Гэта яшчэ больш радуе і матывуе, таму я працягваю яго весці. Цяпер ужо выйшла на даход недзе ў дзве тысячы долараў за месяц.

«У 99% выпадкаў нюдсы просяць мужчыны»

У нас ёсць мадэратар з базай нюдсаў, з ім гэта працуе як рулетка. За донат можна атрымаць рандомны нюдс ад любой з супольнасці. Але можна таксама прапрацоўваць запыты асабіста. Таму што ёсць людзі (у 99% выпадкаў гэта мужчыны), якія, напрыклад, жадаюць убачыць канкрэтна маё цела, менавіта мяне аголенай. Таму яны прыходзяць да мяне, і я апрацоўваю запыты самастойна. Калі мне скідаюць донат, я гляджу, што гэта за данат, і дасылаю фота. Усё проста як дзверы.

90% донатаў я атрымліваю ў Twit­ter, яшчэ крыху — Insta­gram, і некаторыя яшчэ нават на Only­Fans кідаюць мне куфры з донатамі.

Дзяўчат за гэтыя некалькі месяцаў я магу літаральна пералічыць на пальцах. Дзяўчыны менш данозяць. Ці гэта мне, ці іх проста такі кантэнт не цікавіць, не ведаю.

«Замежнікі робяць маленькія данаты, а ўкраінцы — вялікія»

Нам данацілі і ўкраінцы і замежнікі. Што да замежнікаў, то гэта была хваля пасля таго, як пра нас напісалі ў Busi­ness Insid­er. Але гэтая хваля хутка прайшла і спала, зусім няшмат замежнікаў засталося. Яны сапраўды робяць вельмі маленькія данаты, а ўкраінцы — вялікія. Пры гэтым галоўная розніца.

На невялікія донаты я скідаю некалькі менш адкрытыя фота, чым на вялікія. Мне падаецца, гэта справядліва. А ў іх [іншаземцаў] разуменні, калі гэтае фота ў бялізну (нават калі гэта нейкая эратычная бялізна), то гэта не нюдс. Для іх нюдс — гэта калі ты цалкам голая, прынамсі, так мне казалі. Таму, думаю, не надта ім камфортна з намі супрацоўнічаць.

Сярод украінцаў «Тэранліфанс» прама «стрэліў», калі пра нас напісаў адзін харкаўскі Telegram-канал, тады было шмат запытаў. У нейкі дзень у мяне было каля 400 данатаў. І калі адкрылі збор для фонду Сяргея Прытулы, то было больш за сотню запытаў у дзень.

Калі казаць пра колькасць людзей, то зараз сапраўды крыху ўпала лічба, але калі казаць пра сумы, то памеры донатаў зараз нават большыя. Насамрэч велічыня фундушаў вельмі адрозніваецца. Напрыклад, адзін дзень было 120 запытаў і 200 тысяч грыўняў (3 200 еўра) сабраных. А ў іншы дзень было 80 запытаў і 400 тысяч (каля 10 700 еўра). Можа быць адзін чалавек, які заданаціць за дзень 50 тысяч (каля 1 300 еўра) — і ўсё. А ў іншы дзень будзе дзесяць мужчын, якія даначаць па 300 грыўняў (8 еўра), напрыклад. Апошні месяц у сярэднім збіраю 15 тысяч (400 еўра) за дзень.

Самы вялікі данат быў больш за чатыры тысячы даляраў, гэта значыць дзесьці 120 тысяч грыўняў на той момант, калі яго зрабілі. Самы маленькі, здаецца, 2 ці 2, 5 грыўны быў. А за ўвесь час удалося сабраць крыху больш за сем мільёнаў грыўняў (ці 187 тысяч еўра).

«Я не суджу мужчыну за яго данаты — ён не судзіць мае нюдсы»

Калі я на донат у 10 грыўняў буду кідаць свае аголеныя грудзі, то які кантэнт я павінен прапанаваць мужчыну, які даслаў 120 тысяч грыўняў? Спачатку ў мяне не было мінімальнага патрабавання да доната, але потым, калі з’явіліся мужчыны, якія кідалі «тры капейкі»… Я не грэбліва стаўлюся да «трох капейак», але трэба разумець, што гаворка ідзе пра маю персанальную працу. На кожны донат незалежна ад велічыні неабходна сама меней адказваць. А адказваць — значыць быць у тэлефона, у перапісцы. Каб чалавек мяне за 10 грывен трымаў ля тэлефона, не хачу такога.

Таму я ўвяла мінімальны донат у 200 грыўняў (прыкладна 5 еўра). За гэтыя грошы я магу кінуць нешта больш-менш падобнае на эротыку. Лайтавую эротыку, але ўсё ж. За меншае таксама магу адказваць, калі толькі я маю настрой, рэсурс і жаданне. Ну, і калі чалавек увогуле ветлівы.

«Патраціла дзве гадзіны, каб зрабіць адзіны кадр»

З аднаго боку, фатаграфаванне займае не так шмат часу, як спачатку, паколькі я ўжо займаюся гэтым некалькі месяцаў і ў мяне ёсць досвед. У той жа час у мяне з’яўляецца больш патрабаванняў да сябе, таму што «гэта я ўжо фоткала», «такая пастава ўжо была», «і такое было». Часцей за хочацца чаго-небудзь новага, арыгінальнага. Гэты пошук ідэй займае дастаткова шмат часу. Аднойчы я выдаткавала дзве гадзіны, каб зрабіць адзіны кадр, які я буду дасылаць. Але ён атрымаўся сапраўды ідэальны.

Плюс грошы пачала ўкладваць ва ўсё гэта. Каб на фота было не проста голае цела, а яшчэ добрая бялізна, які-небудзь рэквізіт.

Нюдсы я звычайна раблю дома па тэлефоне. Было некалькі прафесійных фотасесій, але гэта нядаўна, каб можна было разнастаіць крыху галерэю. Цяпер я думаю больш сэтамі, каб потым яшчэ на Only­Fans выкласці. Гэта значыць, у мяне ўжо дастаткова наладжаны працэс, які пастаянна ўдасканальваецца.

«Мае фота сталі для яго антыдэпрэсантам пасля адбіцця нападу»

90% маіх донатаў — гэта людзі, якія вяртаюцца ў другі, трэці раз, словам, неаднаразова. Прыцягваць новых значна цяжэй, чым працаваць з стала даначваючымі, хто цябе ўжо абраў. Але я спрабую. Нядаўна вось рабіла дзень для новенькіх з умовай, што калі ўпершыню данаціш, то табе плюс адна поліўка.

Што да рэгулярнасці, то большасць людзей, вядома, не прыходзяць кожны дзень з новым донатам. Вось раз у месяц ім умоўна заробак прыйшоў — і яны ідуць да мяне па сутычцы. Але ёсць мужчына, які кожную раніцу пачынае з таго, што данатыць 500 грыўняў і просіць у мяне фота. І такое бывае.

Яшчэ адзін хлопец, які вельмі актыўна данаты, з ВСУ. Кажа, хто б мог падумаць: мае фота сталі для яго лепшым антыдэпрэсантам пасля адбіцця атакі.

Цалкам тэкст можна паглядзець тут

Чытайце яшчэ:

«Моя работа часто казалась мне бесполезной»: чем измерить роль журналистики в авторитарных государствах?

Расказваем, як даведацца, дзе і каму вы ставілі лайкі ў сацсетках, і перастрахавацца

Игорь Лосик впервые за время нахождения в колонии созвонился с женой